Nieuwe website
De zogenaamde ‘Templates’ van websites zijn niet altijd langlevend heb ik gemerkt. Ik moest aan de slag met een nieuwe website want ‘mijn’ Template liep af en daarmee zou de hele site binnenkort ‘uit de lucht’ gaan. Maar: niet lang getreurd; het gaf me ook kansen om samen met Nikki Spithost, mijn zoon en zijn vriendin (waarvoor nogmaals dank!) eens flink aan de slag te gaan met het herschrijven van de teksten en de indeling op de site wat te veranderen. Natuurlijk hebben we de – door jullie zo gewaardeerde – catalogus erin gehouden. Meer aandacht is er gekomen voor mijn ontwerpen in een toegevoegde Portfolio. Gekoppeld aan de bijbehorende reportages die over mijn tuinen/ontwerpen zijn verschenen kun je hier zien wat er mogelijk is en wat ik mogelijk voor jou of jullie kan betekenen.
Vasthouden van CO2 in onze bodem
Daar zul je haar weer hebben met haar alternatieve gedoe hoor ik mijn broer al zeggen, maar het is wel waar: met onze tuin/plantengemeenschap houden we al sinds 2009 CO2 vast in de grond. In dat jaar zijn er meer dan 12.000 planten ingeplant en deze zijn er vervolgens niet meer uitgehaald of gescheurd. Ze leven inmiddels met elkaar in evenwicht en de aanblik van al die verschillende planten is elk jaar anders. Omdat de grond (al heel lang) niet is verstoord, heeft het voormalige landbouwgrond zich inmiddels hersteld en is de bodemkwaliteit enorm verbeterd. Buitenlandse studenten willen hier graag werken omdat er volgens hen een zeer divers ontworpen plantengemeenschap mét inwaaiende inheemse planten is ontstaan waar ze veel van kunnen leren. Zelf kan ik er gelukkig ook erg van genieten en me nog steeds verwonderen over dit ecosysteempje heel dichtbij huis. Geen enkel levend wezen leeft in isolatie. Het onderhoudt relaties met andere levende wezens en met zijn omgeving. De studie van die relaties noemen we ecologie. Alle planten en dieren zijn afhankelijk van elkaar en beïnvloeden belangrijke factoren in hun omgeving zoals mineralen, voedsel en water. Zo’n gemeenschap en haar omgeving wordt een ecosysteem genoemd (Bron: Millennium encyclopedie: ecologie en wetenschap).
Op dit moment hebben we een huishaas met jong in de tuin. Het jong verstopt zich regelmatig onder het blad van een aangewaaide zaailing van een Phlomis russeliana dichtbij onze ‘waterput’. Gras om te eten is er genoeg en altijd wel aanwezig. Hun leefgebied is gewoon om ons huis, echt heel dichtbij. Op deze manier zijn we onderdeel van het ecosysteem dat zich zo dichtbij huis zich aan het herstellen is. Dit is geen alternatief gedoe: dit is wederzijdse bloei zou de native Amerikaanse wetenschapster Robin Wall Kimmerer zeggen (haar boek: ‘Een vlecht van heilig gras’). Ik kwam haar op het spoor via een klant en door een interview te lezen in Mensennatuur over de regeneratieve boerderij Bodemzicht van Anna van Leeuwen (een prachtig initiatief trouwens!). De bodem is een levend, steeds veranderend systeem en levert voedingsstoffen voor planten. In kleine gaatjes gevuld met water of lucht, leven bacteriën, algen en schimmels. Een goede bodem bevat veel regenwormen, schimmels en microben. De regenwormen houden zoals Anna ook zegt de bodem luchtig en helpen de planten om aan de juiste voedingsstoffen te komen. Dat wisten we allemaal denk ik al maar het volgende ook? Die luchtige bodem helpt CO2 vast te leggen! Fijn om te horen! Ik zou hier graag nog iets aan toe willen voegen. De eerste keer in 2008 toen ik de prairies in Noord Amerika bezocht hoorde en las ik het al: ‘Prairies en in het bijzonder prairieplanten en prairiegrassen wortelen diep op zoek naar water en voeding’. Doordat ze zo diep en ver met hun wortels de grond in gaan én er lang inblijven houden ze veel CO2 langdurig vast. Bovendien zijn ze niet gevoelig voor branden omdat de wortels ondergronds gemakkelijk kunnen overleven. Ik zag en zie hier heel veel mogelijkheden in het maken van mooie ontworpen plantengemeenschappen met een nog mooiere missie: iets kunnen betekenen voor biodiversiteit, klimaatverandering én de stikstofcrisis. ‘Och, de impact is maar klein’, hoor ik mijn broer zeggen, maar voor de mens en de natuur helpen alle kleine beetjes toch? En als we het samen doen en met plezier werkt het vele positieve kanten op. Overigens kan ik erg goed opschieten met mijn broer. We hebben een echte ‘klik’ en kunnen met veel plezier het met elkaar oneens zijn.
Vasthouden van CO2 in onze bodem
Daar zul je haar weer hebben met haar alternatieve gedoe hoor ik mijn broer al zeggen, maar het is wel waar: met onze tuin/plantengemeenschap houden we al sinds 2009 CO2 vast in de grond. In dat jaar zijn er meer dan 12.000 planten ingeplant en deze zijn er vervolgens niet meer uitgehaald of gescheurd. Ze leven inmiddels met elkaar in evenwicht en de aanblik van al die verschillende planten is elk jaar anders. Omdat de grond (al heel lang) niet is verstoord, heeft het voormalige landbouwgrond zich inmiddels hersteld en is de bodemkwaliteit enorm verbeterd. Buitenlandse studenten willen hier graag werken omdat er volgens hen een zeer divers ontworpen plantengemeenschap mét inwaaiende inheemse planten is ontstaan waar ze veel van kunnen leren. Zelf kan ik er gelukkig ook erg van genieten en me nog steeds verwonderen over dit ecosysteempje heel dichtbij huis. Geen enkel levend wezen leeft in isolatie. Het onderhoudt relaties met andere levende wezens en met zijn omgeving. De studie van die relaties noemen we ecologie. Alle planten en dieren zijn afhankelijk van elkaar en beïnvloeden belangrijke factoren in hun omgeving zoals mineralen, voedsel en water. Zo’n gemeenschap en haar omgeving wordt een ecosysteem genoemd (Bron: Millennium encyclopedie: ecologie en wetenschap).
Op dit moment hebben we een huishaas met jong in de tuin. Het jong verstopt zich regelmatig onder het blad van een aangewaaide zaailing van een Phlomis russeliana dichtbij onze ‘waterput’. Gras om te eten is er genoeg en altijd wel aanwezig. Hun leefgebied is gewoon om ons huis, echt heel dichtbij. Op deze manier zijn we onderdeel van het ecosysteem dat zich zo dichtbij huis zich aan het herstellen is. Dit is geen alternatief gedoe: dit is wederzijdse bloei zou de native Amerikaanse wetenschapster Robin Wall Kimmerer zeggen (haar boek: ‘Een vlecht van heilig gras’). Ik kwam haar op het spoor via een klant en door een interview te lezen in Mensennatuur over de regeneratieve boerderij Bodemzicht van Anna van Leeuwen (een prachtig initiatief trouwens!). De bodem is een levend, steeds veranderend systeem en levert voedingsstoffen voor planten. In kleine gaatjes gevuld met water of lucht, leven bacteriën, algen en schimmels. Een goede bodem bevat veel regenwormen, schimmels en microben. De regenwormen houden zoals Anna ook zegt de bodem luchtig en helpen de planten om aan de juiste voedingsstoffen te komen. Dat wisten we allemaal denk ik al maar het volgende ook? Die luchtige bodem helpt CO2 vast te leggen! Fijn om te horen! Ik zou hier graag nog iets aan toe willen voegen. De eerste keer in 2008 toen ik de prairies in Noord Amerika bezocht hoorde en las ik het al: ‘Prairies en in het bijzonder prairieplanten en prairiegrassen wortelen diep op zoek naar water en voeding’. Doordat ze zo diep en ver met hun wortels de grond in gaan én er lang inblijven houden ze veel CO2 langdurig vast. Bovendien zijn ze niet gevoelig voor branden omdat de wortels ondergronds gemakkelijk kunnen overleven. Ik zag en zie hier heel veel mogelijkheden in het maken van mooie ontworpen plantengemeenschappen met een nog mooiere missie: iets kunnen betekenen voor biodiversiteit, klimaatverandering én de stikstofcrisis. ‘Och, de impact is maar klein’, hoor ik mijn broer zeggen, maar voor de mens en de natuur helpen alle kleine beetjes toch? En als we het samen doen en met plezier werkt het vele positieve kanten op. Overigens kan ik erg goed opschieten met mijn broer. We hebben een echte ‘klik’ en kunnen met veel plezier het met elkaar oneens zijn.
Wat ook in het stuk in Mensennatuur naar voren kwam – en wat we niet doen – is het organische materiaal in onze prairietuin als een soort dikke mulchlaag op de bodem laten liggen. Extra organisch materiaal zorgt voor meer koolstof in de bodem en daardoor kan de bodem meer water vasthouden. Er is dan meer bodemleven mogelijk wat weer ten goede komt voor schimmels en uiteindelijk de planten, etc.etc.. (over ecosystemen gesproken…). De reden waarom we het organisch materiaal afvoeren is omdat we juist willen verschralen om daardoor meer kansen te creëren voor een grotere blijvende variëteit aan planten. Grassen profiteren namelijk eerder van extra koolstof in de grond dan vaste planten en daarmee is de kans aanwezig dat ze soorten gaan verdringen die ik ook graag wil behouden in de tuin. Het lava in de prairietuin zorgt er onder andere voor dat water wordt vastgehouden.
Geniet van de zomer!